ไม่ว่าสูเจ้าจะผินหน้าไปหนใด

ไม่ว่าสูเจ้าจะหันไปยังทิศใด ที่นั่นย่อมเป็นพระพักตร์แห่งอัลลอฮ์ (2:115)

ช่วงปลายทศวรรษที่เจ็ดศูนย์ ข้าพเจ้าได้เข้าไปข้างในวิหารกะบะฮ์อันศักดิ์สิทธิ์ถึงสองครั้ง ตอนนั้นข้าฯ ยังหนุ่มแน่น ก่อนเข้าไป ข้าฯ จินตนาการว่าภายในคงมีความเป็นทางการเหมาะสมกับความยิ่งยงของกะบะฮ์ แต่ความคิดนี้ก็เปลี่ยนแปลงไปในไม่ช้า ความรู้สึกอัน แรงกล้าคืบคลานเข้าเกาะกุมทั่วสารพางค์กายราวกับมันแผ่ออกมาจากวิญญาณ แล้วข้าฯ จึงเข้าใจความหมายของคำว่า “อัลลอฮุ อัคบาร์” และข้อความในกุรุอ่านที่ว่า “ไม่ว่าสูเจ้าจะหันไปยังทิศใด ที่นั่นย่อมเป็นพระพักตร์แห่งอัลลอฮ์”

วิหารกะบะฮ์อันศักดิ์สิทธิ์คือศูนย์กลางของพิภพ และเป็นจุดสำหรับแพร่กระจายออกไปยังทิศทางต่างๆ และเป็นศูนย์กลางของเอกภพด้วย เช่นกัน ภายในวิหารกะบะฮ์อันศักดิ์สิทธิ์ข้าฯ ได้ซึมทราบถ้อยคำนั้นเพราะได้รู้สึกเหมือนกับกำลังอยู่ต่อหน้าพระพักตร์ของอัลลอฮ์ ข้าฯ พบว่าตนเองอยู่ในห้องโถงกว้างใหญ่ ปราศจากการประดับประดาใดๆ มันคือความสามัญ อันเป็นสัญลักษณ์ถึงความพิสุทธิ์ตามหลักเตาฮีด และการปฏิเสธชริก (ลัทธิประเจ้าหลายองค์) โดยสิ้นเชิง ความเปล่งปลั่ง และความสง่างามแห่งปูชณียาคาร ปรากฏ ณ ที่แห่งนี้ ที่ซึ่งเป็น พยานหลักฐานของคำว่า เอกภาพแห่งการปรองดอง เอกภาพแห่งจุดหมาย เอกภาพแห่งความหวัง และเอกภาพแห่งรางวัลตอบแทน

ข้าฯ ยืนตรงนั้น แล้วทำละหมาดไปเสียสอง “ระกะอัส” ในตำแหน่งเดียวกันกับที่ท่านศาสดาเคยทำ ข้าฯ รู้สึกว่าข้าฯ ถูกยกขึ้นสูงไปยังที่ ซึ่งข้าฯ ไม่เคยคิดฝันว่าจะเป็นไปได้ ตรงที่ข้าฯ ยืนละหมาดนั้นเป็นที่ซึ่งท่านศาสดาได้ละหมาดเมื่อท่านหวนกลับมายังเมืองมักกะฮ์ด้วย การสนับสนุนของอัลลอฮ์ ภายหลังจากถูกขับออกไปโดยพวกกุเรช และภายหลังการสถาปนารัฐอิสลามที่เมือง อัล มาดินะฮ์ อัล-มุนาววะ รอฮ์ ซึ่งอยู่ภายใต้กฎหมายจากคัมภีร์อัลกุรุอ่านและจารีตของท่านศาสดา

เมื่อท่านกลับมาหลักจากแปดปีของการถูกอัปเปหิ ไม่มีการประกาศชัยชนะ หรือการแสดงความภูมิใจที่ได้ชัยชนะเหนือศตรู มีเพียงแค่ มาสวดมนต์ที่ปูชณียาคาร ท่านประกาศแก่เหล่าศตรูที่อยู่เบื้องหน้าท่านว่า “จงไปเถิด บัดนี้พวกท่านเป็นอิสระ ด้วยวันนี้เป็นวันแห่งความ เมตตา ด้วยว่าวันนี้ศาสนาได้รับการรักษาไว้ แลวันนี้อัลลอฮ์ทรงเมตตาชาวกุเรช” มันเป็นสายสัมพันธ์ของประวัติศาสตร์ ซึ่งยังมีความ จำหลงเหลือมาแต่ครั้งที่อับราฮัมได้สร้างวิหารกะบะฮ์อันศักดิ์สิทธิ์ และเหตุการเมื่อครั้งชาวกุเรชซ่อมแซมวิหารกะบะฮ์อันศักดิ์สิทธิ์ และ ข้อพิพาทเรื่องการอัญเชิญหินดำเข้าประดิษฐาน และท่านศาสดาได้รับเกียรติให้ติดสินข้อพิพาทนั้น

บิล้าลทรงกายขึ้นหยัดยืนและเปล่ง เสียงอุโฆษว่า

“ไม่มีพระเจ้า มีแต่อัลลอฮ์ มุฮัมมัดคือผุ้นำสารของฮัลลอฮ์”

ท่านได้ออกคำสั่งให้ทำลายรูปบูชา ชำระปูชณียาคาร โรงเรือนแห่งซำซำ ที่ยืนประจำแห่งอับราอัม ฮิจริ รางน้ำฝน ผ้าคลุม เข็มขัด และสิ่ง ต่างๆ ด้วยความให้เกียรติ เอาใจใส่ และตั้งใจ

ต่อไป : ตำแหน่งของวิหารกะบะฮ์อันศักดิ์สิทธิ์บนพื้นพิภพ